Magnus I Dobry
200px-King_Magnus_and_%C3%85smund_Granskjellsson.jpg

Magnus I Dobry urodził się w 1024 roku. Był synem króla Norwegii Olafa II Świętego i jego nałożnicy Alfhalidy. W latach 1035-1047 był królem Norwegii a w latach 1041-1047 królem Danii.
Po bezdzietnej śmierci króla Kardekanuta w Danii rozpoczęły się rozmowy na temat kandydat, który ewentualnie miałby objąć tron. Efektem tych układów było wstąpienie na tron duński Magnusa Dobrego
Król Magnus Dobry nie był żonaty, miał córkę Ragnhildę, która w 1062 r. poślubiła możnego duńskiego Haakona Ivarssona. Prawnukiem tej pary był król Danii Eryk III Jagnię (zm. 1146).

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License